چکیده
در گذشته مدیریت پروژه ها به روش های ستنی و بدون بکارگیری نرم افزار های تخصصی و تنکولوژی روز انجام میشده ولی امروزه با توجه به حجم و اشل پروژه این امر بدون بکارگیری تکنولوژی هایی مانند PMIS و... امکان پذیر نمیباشد.
در این تحقیق سعی شده است تا با استفاده و بهره برداری از این تکنولوژی ها و ابزار ها، میزان اثر بخشی آنها در پروژه ها و همچنین اثرات آن در کاهش هزینه های انجام پروژه بررسی شود.
امروزه با توجه به رشد روز افزون پروژه ها از لحاظ ابعاد گوناگونی مانند موقعیت مکانی، حجم سرمایه گذاری، نیروی کار و همچنین سطح دانش فنی بکارگرفته شده ، برای انجام مدیریت پروژه با حجم انبوهی از داده ها و افراد با سطوحی مختلف سازمانی و صلاحیت های مختلف تصمیم گیری مواجه هستیم که برای برطرف کردن مشکل شکاف اطلاعاتی بین کارشناسان اجرایی و مدیران ارشد سازمان نیازمند استقرار یک سیستم یکپارچه و مکانیزه تحت عنوان سیستم های اطلاعاتی مدیریت پروژه PMIS به منظور ایجاد امکان تصمیم گیری سریع و دقیق برای مدیران پروژه می باشیم . سیستم اطلاعات مدیریت پروژه یا PMIS سیستمی یکپارچه است که هدف آن تسهیل جریان اطلاعاتی و ارتباطی بین ارکان و اجزا پروژه می باشد و جهت تسریع در امور تصمیم گیری مدیران، دسترسی به اطلاعات صحیح و به روز پروژه ها قدم بر میدارد(دنیوی.ع.1389) در ادامه به توضیح سیستم های اطلاعاتی مدیریت پروژه PMIS ، رابطه فرآیند های مدیریتی با آن ، انواع مدل های پیاده سازی PMIS در سازمانهای مختلف، شناسایی عوامل موثر در پیاده سازی موفق PMIS پرداخته شده است و همچنین یک مدل از تاثیرات استقرار PMIS در یک پروژه را مورد بررسی قرار داده ایم.
چکیده
انتقال تکنولوژی مقولهای مهم و اساسی در ارتقای سطح تکنولوژی یک کشور و درنهایت حرکت به سمت توسعه پایدار است، اهمیت انتخاب روشهای انتقال تکنولوژی بسیاری از کشورهای در حال توسعه را بر آن داشت که انواع مختلف روشهای انتقال تکنولوژی را جهت انتخاب مناسبترین آنها آزمایش کنند. با توجه به رشد سریع تکنولوژیهای نو و اهمیت آنها از لحاظ تْأمین امنیت ملی، رفاه عمومی و رشد اقتصادی، غفلت از آنها ممکن است ما را از قافلة تکنولوژی دور کند. بنابراین باید در جستجوی راههایی بود که دستیابی به این تکنولوژیها را به سریعترین وجه، ممکن سازد. انتقال تکنولوژی و همکاریهای استراتژیک تکنولوژی بین شرکتها اگرچه قب لا نیز وجود داشته است، ولی اهمیت آن از دهه ١٩٦٠ میلادی با توجه به ایجاد سریع دانش و تکنولوژی در کشورهای صنعتی از یک طرف و نیاز به توسعه آن در کشورهای توسعه نیافته ازطرف دیگر، توسط نویسندگان زیادی مطرح شده است، کشورمان ایران نیز با توجه به پیشرفتهای تکنولوژیکی کشورهای دیگر ناچار به ایجاد یا انتقال تکنولوژی از کشورهای صاحب تکنولوژی به داخل مرزهای خود میباشد. در این راستا شناخت روشهای انتخاب تکنولوژی و مدلهای انتخاب روش مناسب انتقال تکنولوژی از اهمیت بسیاری برخوردار است. برای این منظور روشهای مختلف انتقال تکنولوژی شناسایی شده و مورد بررسی قرار گرفتهاند. سپس مدلهای ارائه شده برای انتخاب روش مناسب انتقال مورد بررسی قرار گرفته و مزایا و محدودیتهای هر مدل تشریح و در انتها به ارائه الگوریتم پیشنهادی جهت انتخاب روش مناسب انتقال تکنولوژی پرداخته شده است.
فهرست منابع :
Khalil M.Tarek, “Management of Tecnology”, Mc Graw Hill, ٢٠٠٠
Gilbert A. Lee –“Negotating Technology Acquisition: getting the tools you need to succed”,
Massachusetts, USA, ١٩٩٩
Radosevic S., “International Technology transfer & Catch Up in Economic Development”,
Edward Elgar Publishing Limited, Massachusetts, USA, ١٩٩٩
Robert E. & Berry C., “Entering New Businesses: selecting strategies for success”, Sloan
Management review, ١٩٨٥
Chiesa V. & Manzini R., “Organaizing for Technology Collaborations: a managerial
Perspective “, R&D management, UK, ١٩٩٨
Kondo M., “Networking for Technology Acquisition and Transfer “, forum on management of
technology, Vienna, Austria, May ٢٩-٣٠ ٢٠٠١
Kim Jungki – “Technology transfer, Adoption & Catching up; Innovation Issues on South
Korea “– ١٩٩٩
Kubielas Stanislaw – “Technology Transfer & the restructuring of New Market Economiis:
The Case of Poland “– Steep Disussion ١٩٩٦, paper No. ٣٢
Cassiman & Veugelers - “External technology Sources: Embodied or Disembodied technology
Acquisition “, Proceeding of SESSI Confrance on Innovation, Appropriate Strategies and
Economic Policy”, Paris January ٢٠٠٠
Ragaitis R., “Early-Stage Technologies: Valuation & Pricing”, John Wieley & Sons, ١٩٩٩
Boarini E., “In bound Technology Transfer “, in “Technology Management”
By: R.Szakonyi, Anerbach, ١٩٩٩__
نشریه علمی – پژوهشی مدیریت نوآوری سال چهارم، شماره 1 ،بهـار