سال انتشار:
2012
محل انتشار: Journal of Product & Brand Management
بخشی از مقدمه:
استراتژی نام تجاری(برند) فروشگاهی یک عمل معمولی اتخاذ شده توسط خرده فروشان در سراسر جهان است، به عنوان بخشی از تلاش تولیدکننده- خرده فروش برای کنترل بازار(هوک، 1996؛ برت، 2000). برندهای فروشگاهی، همچنین به عنوان برچسب مخصوصی که نشانگر محصولات تولید شده از طرف خرده فروشان است و یا تحت نام تجاری خود خرده فروشان به فروش می رسد، تعریف می گردد. مفهوم نام تجاری به عنوان وسیله ای برای کسب سهم بازار بیشتر و ایجاد حاشیه سود بالاتر برای خرده فروش و در عین حال ارائه قیمت خوب و منصفانه به مشتریان برای محصولات مشابه با برند ملی مورد توجه قرار گرفته است (ناندن و دیکینسون، 1994). اگر چه برخی از خرده فروشان تاکید بیشتری بر کیفیت محصول دارند تا قیمت آن، برندهای فروشگاهی به طور سنتی بر اساس قیمتشان مورد مبادله قرار گرفته و بخشی از بازار را که نسبت به قیمت حساسیت دارند، مورد هدف قرار داده اند(هوک و بانرجی، 1993).